چادرت وقتی یهودی را مسلمان می‌کند           یک نگاهت عالمی را مثل سلمان می‌کند

نوکرانت جای خود آنها که صاحب منصبند           بلکه مـور خـانه‌ات کار سلـیـمان می‌کند

مادرانه پا به روی چشم خشک من گذار           خاک پایت هر کویری را گلستان می‌کند

خنده‌ات آرامش قلب نبی و مرتضی است           اخـم‌هایت در جهان تولید طوفان می‌کند

قطره وقتی که به دریا رفت، دریا می‌شود           بی‌سواد کوی تو تـدریس عـرفان می‌کند

هرکه شد خاک تو ای مهتاب،عالم تاب شد           ذرّه را نور رخت خورشید تابان می‌کند

بار هر کس را به معیار علی سنجیده‌ای           حُبّ حیدر کار ما را پیشت آسان می‌کند